annemi öptüm, babam sarıldı, kardeşim bavulumu taşıdı. sabiha gökçen’den uçağa binerken kimse ağlamadı ama ben cam kenarında ağladım.

frankfurt’a indiğimde sıradan bir pazartesi gibiydi. ama içimde bir şey eksikti. özlem artık biletle ölçülüyor.

2025-05-23 14:03