ilk defa almanya’ya geldiğim yıl, kış hiç bitmeyecek gibi gelmişti. sabah 8’de karanlıktı, akşam 4’te hava kararırdı.

sokaklar sessizdi, insanlar montlarına gömülmüş, hızlı adımlarla yürüyordu.

evin içinde kalorifer yansa da içim ısınmıyordu. türkiye’de kış demek soba, kestane, komşu kahvesi demekti.

buradaysa kış sadece soğuk değil, sessizliğin sesi gibiydi.

şimdi alıştım ama hâlâ ilk kar tanesi düşünce burnuma, içim çocukluğuma gidiyor.

2025-05-15 00:07